zondag 11 september 2016

Helpende handen


    


Mijn blauwe bakje
Beste Floretina

Wat zou het leven van een poes zijn zonder mensen. De mensjes hier weten hoe zeer ik het op prijs stel om alles vers te krijgen. Verser dan bijvoorbeeld mijn eigen drink fontein, kan haast niet. Mijn blauwe bakje. Soms komt er wel een poes aan drinken. Dat is niet erg. Maar honden laten een vieze nasmaak aan het water. Daarom smaakt het water in mijn bakje eens zo lekker.

Mijn dag begint altijd met mezelf even uit te rekken, en een paar bedjes uit proberen voor ik naar beneden ga. Dan een ochtend ontbijt met radio Vogel FM op de achter grond. Jan en Fieke starten dan hun ochtend programma. "Uit de veren met Jan en Fie!"
Jan en Fieke op Vogel FM
De rest van de dag lopen de poezen binnen en buiten. Doopey en ik gaan dan naar de speeltuin. Mensjes zoon heeft al geleerd om niet te vergeten onze brokken af te dekken als hij onze speeltui 's avonds afsluit.  Na de ervaring met de brokken dief, willen we zeker geen herhaling meer zien. Lucky vergezelde ons in de speeltuin. Natuurlijk ging zij even proberen de wet aan ons op te leggen. Dat lukte haar al aardig. Tot we plots de echo hoorde van knallen. Was dit donder? Nijntje is er bang van. Als Nijntje bang is, is er een goede reden tot paniek. Want hij weet veel. "Jagers!" Begon hij te roepen.
Dat klinkt alvast niet goed in mijn oren. Nijntje ging naar binnen en liet zich de hele dag niet meer horen of zien. Lucky keek eventjes raar en luisterde stil naar de geluiden.
"Jongens" zei ze dan.
"Je kan beter u in je nestje verbergen. Dat zijn mensen met knalstokken. Die kunnen dodelijk zijn."
Doorheen de dag hoorden we de knalstokken weerklinken. Tegen de avond kwam het geluid zelfs dichter. Mensjes zoon praatte in de mensjes hun praat doosje. Je weet wel, ze noemen het telefoon.
"Is er een jachtvergunning afgeleverd geweest? Ik hoor hier al de hele dag schoten." vroeg hij aan de praat doos.
"Nee. Wij gaan dat even controleren. Mogen we ons bij u aanbieden?" vroeg de stem in de praatdoos.
Wat later stonden er blauwe mensjes in het huisje van de mensjes. Ze waren gekomen in een doos met een blauw lichtje op. Mensjes zoon vertelde hen over het geluid dat te horen was in het mensjes dorp. Blijkbaar hadden er nog mensen een praatdoos, en noemden die hun praatdoos allemaal telefoon. Want de blauwe mensjes zeiden dat ze van nog mensen klacht hadden gekregen via de telefoon. Dat doet mij afvragen wanneer wij poezen onze eerste telefoon gaan krijgen. Ongetwijfeld zal Lucky ook dat in beslag nemen en ons brokjes aanrekenen voor te mogen praten met de praatdoos. De blauwe mensjes gingen kijken naar de plaats van het geluid. Ze kwamen niet terug en we hebben verder die avond ook geen knalstokken meer gehoord.

De vogel Jantje en Fieke hebben ook eens mogen vliegen. Dat vonden ze leuk. Toen het tijd was om terug in hun hokje te gaan, had Fieke een slechte landing gemaakt. Hij vloog recht op een kaars en had zen veren wat verschroeid. Mensjes zoon nam Fieke in zijn handen en verzorgde hem. Maar Fieke was in schok en beet verscheidene malen. Mama mensje heeft er een wondje aan over gehouden. Het kwam goed met de vogels, en kort daarop begonnen ze aan hun avond programma. Goed dat er helpende handjes nabij waren. Toch? Altijd goed om hulp te krijgen.

Kusjes en veel Prrr liefde
Rambo de poes

Lucky domineert de speeltuin







1 opmerking: